Attığım her adım sana doğru; korkusuzca, bazen hızlı bazen yavaş. Çoğu zaman pervasızca, ama yine de temkinli. Yürüdüğüm her yoldan daha dikenli daha toz, toprak; ve bir o kadar güzel, buram buram sen kokan.Her adımımın ardından geriye dönüp bakıyorum ardımda bıraktıklarımı umursamaya fırsat vermeden önüme. Yürünen yollar kısalır ya hani benim yolum hiç kısalmamış hep uzamış. Her sana yaklaştım dediğim anda senden ve başladığım noktadan daha çok uzaklaşmışım. Ve şimdi ben öyle bir noktaya gelmişim ki; sana giden yolda geçmişsizliğim ve sensizliğimle kaybolmuşum.Bana doğru biraz gelir misin, seni görebilir miyim tekrar? Bir deniz feneri edasıyla beni kaybolduğum bu ıssız yerlerden sana doğru çekebilir misin? Yoksa beni kayboluşumla yalnız bırakıp sonumu beklemeye devam mı edeceksin? Peki ya sonra?
Rıdvan Üzümcü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder