Tek Başına

Yalnızlıktan korkarsın. Ölümden korktuğun gibi. Ölüm yalnızlıktır. Ve dersin ki : “ Ölüm yalnızlıksa, yalnızlık da ölümdür.” Gerçekten sadece ölümden korktuğun için mi korkarsın yalnızlıktan? Yoksa yalnızken kafanın içindekiler mi yer bitirir seni?Bir şey olsun istersin yanında. Bir insan olmasına gerek yok, bir ses olsun yeter. Konuşsun sadece, düşünmesin. Anlamlı cümleler kurmaya uğraşmasın -öznede, yüklemde gözün yok senin. Sadece konuşsun ya da şarkılar söylesin. Öyle güzel sesi olmasına da gerek yok. Tize çıkamıyorsa da, mırıldansın sadece. Hem bağırmadan söylenenler daha anlamlıymış gibi gelir insana.Uykunda da yalnız bırakmasın seni. Rüyalarına girsin. Başka dünyalarda gezinin beraber. Beyninin kıvrımlarında, labirentlerinde kaybolsun. İyice kaybolduğunda nöbetçilere haber ver. Yakalat kıskıvrak. Hapset onu zindanlarına. Tüketebildiğin kadar tüket. Beyninin sana yaptıklarının öcünü ondan al. Sıkı bağla ipi, sonra çek altından sandalyeyi. Yok et özlemle beklediğin şeyi. Beklediğin şey yok olursa, özlem de yok olur o zaman belki. Işte o zaman korkmak için hiç bir sebebin kalmaz. Umut yoksa korku da yok.

Ekin Akkaya

fotoğraf, fotokritik.com'dan alıntıdır.