Bazen bazı duygular vardır. Ne yalnız yaşayabilirsin ne de bir başkasıyla paylaşabilirsin. İçinde her daim kanayan bir yara misali…. Sen fark etmeden kanar, bu yüzdendir ki hiç hissetmiyormuş gibi davranırız çoğu zaman. Dışarıdan fark edilmeyince kendimizde hissetmiyormuş gibi bir tavır takınırız. Bir şarkı, bir ses, bir gülüş, bir çocuğun masum bakışı ya da yaşlı bir kadının yüzündeki ifadeyle tekrar hissedersiniz. Aniden içinizde kanayan o derin yara tüm benliğinizi sarar. Bir yağmur damlasında yalnızlığınızı tekrar anımsar, güneş açtığında yine unutmaya çalışırsınız; aynı tavrı yine kendinizi kandırırsınız. İmkansız günlerin, imkansız saatlerinde, imkansız şeylerle boğuşur benliğiniz. Ama siz tekrar tekrar engel olursunuz düşüncelerinize. Duygularınız sizin kurduğunuz barikat arkasında saklanır çoğu zaman ta ki bir yağmur damlası camınıza vurup her şeyi size tekrar hatırlatana dek.Severek kurtulursunuz belki de bu melankolik halinizden; çevrenizdekileri, arkadaşlarınızı, ailenizi… kimi isterseniz sevin ama bırakın da o sizi, sizin onu sevdiğinizden daha çok sevsin…Hatice Bilici
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder