DEPREM

Bir deprem mi var yerin dibinde

Neden boşluğa düşüyor ruhum ?

İçim kan ağlıyor her nefesimde

Gözlerim yorgun, bedenim yorgun.

Beni de mi içine aldı bu deprem

Kaybolan duygularım taşlar altında.

Maddem bitti. Ve maneviyatım

İliklerime kadar kaya altında

Sesimi duyan var mı ; bu enkaz

Bedenim sopsoğuk taşlar altında

Sirenler ötüyor her saniyede

Ve neden saliseler bu kadar yavaş…

Zaman yok. Geçmek bilmiyor anlar

Anılar yerlerde güzel anılar…

Üzerlerinde böcekler gezindi bir bir

Ve onlar enkazın yiyecekleridir…

Sus! Sessiz ol duyulsun sesler

Her nefeste bir can bir hayat bekler.

Kimi kol, kimi bacak, kimi can derdinde

Hepsinde payda bir. “korku her yerde”

Sende mi korktun ey aciz bedenim

Bedenin çürüse de ruhun çok derin

Seni buralardan o kurtaracaktır.

Ve bu enkazları o yıkacaktır.

Nur nur nur…Nurdan bir nehir

Kana kana iç şehadet getir…

Getirki korkmasınlar. Bu soğuk kardan

Karı erit! sözlerle hayata bağlan…

Ve nicesini yuttu bu deprem

Nice denizleri nice gölleri

Bir damla su ki küçük değildir

Bedenin kadar aciz değildir

Sana değil bu deprem. Kimsin bu hayatta

Önce maneviyatı bil sonra keyfine başla…

Herkesin depremi kendi üssünde

insanların bedeni insan üstünde.

Durma! Bağır, çağır, seni kim duyacak

Gözlerini kapadığında siren susacak…

Bekliyor leş kargaları soğuk bedenleri

Böcekler ki yemezler pis cesetleri.

Bedenim bedenim… nerde kim bilir.

Gözlerim kapandı ruhum çekilir.

Ve anladım artık çıktım bu yastan.

Selalar başladı yıkık enkazdan.

Enkazlar ki mabet onlar. Uludur !

Yerle bir olsada minberi durur.

Bu deprem ki zarar veremez onlara

Deprem ancak yutar pis bedenleri.

Bu depremde bitti çok şükür.

Gidenlere dua. Kalanlara şükür

Duyunuz ! sirenler kesildi yer yer.

On beş saniyede yıkıldı her yer

Duyuyor musunuz duruldu deprem

Tüm duygularım artık enkaz altında

Gelişin, gidişin buzlu bir infaz

Ruhun bile yanımdan çekilip gitti.

Sen öldün…

Ve deprem

Bu yüzden bitti…

SELİM PUSAT