Hani Yılmaz Erdoğan diyor ya “suya yazı yazmak gibi seni sevmek” ya da öyle bir şey hani…Bilmiyorum nasıl bir şey bu nefes alıyoruz, uyuyoruz, uyanıyoruz ya da istemsiz gülümsüyoruz ya, sanki onun gibi bir şey seni sevmem. Hiçbir zaman engel olamayacağım, daha az ya da daha çok olmayacak, içgüdüsel bir şeysin sen benim için. Gözlerini görüp mutlu olmak için gelmişim sanki dünyaya. Sana kızdığım hatta sana beni kızdıracak fırsat yarattığım için kendime kızdığım anlarda bile seni sevecek bir şey buluyorum aslında.Bilmiyorum herkes mi böyledir veya her aşk böyle mi yaşanır, ya da bizim yaşadıklarımızın adı aşk mıdır?Başladığı günden sonrasına her geçen gün daha da vazgeçilmez olan mıdır aşk? Günler geçse de, mevsimler değişse de hep aynı günde ve mevsimde kalan mıdır? Bakan gözde midir karşındakinin iç ya da dış güzelliği? Gerçekten aşk var mıdır yoksa kaderin bizim için çizdiği bir alın yazısı mıdır?Hiçbir şey yoktur bir başkasına göre onu hatırlamanıza neden olacak, ama siz gülümsersiniz. Ne oldu diyenlere anlatacak bir şey yoktur belki elinizde somut, ama siz mutlusunuzdur o anda, o soyut şeylerle. Elle tutulan, gözle görülenler mutlu etmezken bu hayatta, o manevi duygular soyutluklar bağlar belki sizi yaşama. O manevi duygu huzur ve yaşama sevinci verir gönlüne, gönlünüze, gönlüme...Anlamını bilmesem de aşkı yaşamak nefes almak ve hayatta varolmaktan zevk almak, her gün geçtiğin bahçeden bir ressamın gözüyle bakarak geçmek, her zaman dinlediğin müziği bir bestecinin kulağıyla dinlemek, hayatı görmek ve görünebilmek, evini, odanı, işini ve hatta bazen patronunu bile sevilebilir birileri olarak düşünebilmek… Diyorum ya belki de gerçekten kim olduğuna ve ne zaman neler olacağına bile onun karar verdiği bir alın yazısı…Hatice Bilici
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder