“Peygamber efendimizin ve onun tebliğ ettiği kitaba iman edenlerin Mekkeli putperestlerden gördükleri eza ve cefa nedeniyle Medine’ye hicretlerinden 1080–1082 yıl, İsa aleyhisselamdan ise 1670 yıl kadar sonra şevval ayının üçüncü gecesi, debdebesi ve cağcağasıyla yedi iklim dört bucağa nam salmış o konstantiniye şehri, gökyüzündeki karanlık bulutların altında yorgun bir dev gibi uyumaktaydı.”Cümlesi ile başlıyor İhsan Oktay Anar’ın Amat kitabı. İhsan Oktay Anar 1995 yılında Puslu Kıtalar Atlası’nı, 1996’da Kitab-ül Hiyel ve 1997’de Efrâsiyâb’ın Hikayeleri kitaplarını yayınlamış. Daha sonra ise uzun süren bir sessizlik dönemine girmiş. Kimilerine göre yeni yazdığı kitabını beğenmemiş yakmış, kimilerine göre ise çaldırmış…
Sekiz yıl sonra 2005’de, İhsan Oktay Anar; Amat ile okurlarının karşısına çıkıyor. Yine bilinen üslubu ile kaldığı yerden devam ediyor.
İhsan Oktay Anar üslup olarak eski Türkçe kelimeleri kullanarak on yedinci yüzyıl zamanı hikayeleri yazmaktadır. Bu kitabı da 1670 yılında hareket eden Amat gemisinin, iki yüz kırk yedi meşe ağacından yapılma, iki yüz kırk yedi cinayet işlemiş gemicinin hikayesi konu alıyor. Anar, yine küçük küçük hikayeler ile kitabını örümcek ağı gibi örüyor. Gemicilerin geçmişleri ile hikaye içinde hikaye anlatıyor.
“ilk kez öldürdüğünde bir değil, sanki bin kişiyi öldürmüş gibi olursun. Yeni doğmuş ve annesi tarafından emzirilen o bebeği öldürmüşsündür. Babasının başını okşadığı o çocuğu da, bir genç kıza aşkını ilân eden o delikanlıyı da, zavallı bir kadının kocasını da, savaşa giderken ailesi tarafından uğurlanan o masumu da... Bütün bu kişileri öldürmüş olursun. İkinci kez birini öldürdüğünde alt tarafı bir tek kişi öldürmüşsündür. Üçüncü kez ise, kimseyi öldürmüş sayılmazsın.”
Amat gemisinin niye sefere çıktığını kimse tarafından bilmiyor. Kimilerine göre padişahı soymuş bir yankesiciyi yakalamak, kimine göre isyan bastırmak. Bu şekilde Konstantiniye’den Akdeniz’e açılıyor. Yolculuk umdukları kadar kolay geçmiyor. Yolda karşılaştıkları Vedenik gemileri ile savaşları, veba ile boğuşan gemilerle karşılaşmaları…
Sürükleyicilik bakımından en iyi Anar eseri. Savaş sahneleri, veba ile boğuşmaları…Kitapta bir sürü gönderme var: Gemi kaptanlarından kırbaç Süleyman paşa; rüzgara yön veren Süleyman Peygamber, gemiyi yapan Marangoz Nuh usta, Nuh peygamber, gemideki borudan ses çıkarabilen İsrafil ile kıyamet günü için sûr’u üfleyecek 4 büyük melekten olan İsrafil… Kitap odasındaki kitapların birinin okunmasının yasak olması…
Kurgu olarak en beğendiğim Anar kitabı oldu. Fazla eski denizcilik terimi olsa bile kitap
sürükleyicilik açısından da en iyi Anar kitabı benim için…
Kitabın ilk 10 sayfası için;http://static.ideefixe.com/images/Kitabi_Acin/ide_reader.swf?kitapokuID=http://static.ideefixe.com/images/Kitabi_Acin/206/206203.swf
ve ya
Kapağın altındaki kitabı aç sekmesinden ulaşılabilir…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder