Genet 1910 yılında annesi tarafından kimsesizler yurduna bırakılır. Yedi yaşında bir ailenin yanına verilir. Kötülüğün cazibesini keşfettiğinde on yaşına basmıştır. Onu evlat edinen aileyi soyar ve kaçar. Artık yalnızdır ve kötülük yapması için hiçbir engel yoktur.Kötülük yaptığı için toplumu suçlamaz. Aşağılık olan toplum değil ta kendisidir. Ezilmişlik ya da dışlanmışlık değildir onu kötülüğe iten. O, kötülüğü kötülüğün kendisi için ister ve mükemmel bir asalet havası üstlenir.Ömrünün büyük kısmını hapishanede geçirir. Hapishane onun ödülüdür. “Kötülüğün mükemmel bir kötülük olması için cezalandırılması gerekir. Cinayet, hırsızlıktan; giyotin ise hapishaneden çok daha saygındır. Suçun hakiki soylusu idam edilmiş katildir.”*Genet ölümü, yıkımı ve cezayı sever. Egemen serserileri sever ve alçaklıklarından keyif aldığı bu insanlara adar kendini. "Hırsızın Günlüğü"nde şöyle der: “Armand’ın yüzü yapmacık , sinsi, kötü, kalleş, kabaydı… Hayvan herifin tekiydi… Pek az gülüyor, güldüğünde de hiçbir zaman içten olamıyordu…” Bu okuyucuda kötü izlenimler uyandırsa da aslında Genet’nin Armand’a yaptığı övgülerdir. Armand’a aşıktır ve onun için hırsızlık, dolandırıcılık, fahişelik yapar. Bunları yaparken Armand’dan takdir de beklemez. Genet’nin yer yer duygusal hikayesi kesinlikle bir acıma duygusu yaratmayı amaçlamaz. Kitaplarında melankolik bir hava esmez. Asıl etkileyici olan da onun bu güçlü ve kendinden emin tavrıdır. Toplumdan çekinmeden yazar. Dışlanma korkusu yaşamaz. Düzene karşı çıkmaz, yeni düzenler tasarlamaz. Korkusuzluğu Sade’a benzetilebilir. Fakat Genet, Sade’dan farklı olarak cinselliği kendine saklar. Seksi en açık biçimde sunsa bile, duygularını paylaşmaz.Sartre şöyle der: “Kötü yürekli insan, kötülüğü kötülüğün kendisi için ister ve… Kötülükten duyduğu dehşetle Günah’ın cazibesini keşfeder.” Genet Günah’ın cazibesini çoktan keşfetmiştir. Kendisiyle gurur duymaz. Fakat kendinin haklı olduğunu bilir. Ama okuyucuyla asla tartışmaya girmez ve haklı olmanın verdiği züppelikle yazar.*Georges Bataille- Edebiyat ve Kötülük
Mehmet Ekin Akkaya, Makine Mühendisliği
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder