İFTİRAK SONRASI İNFİLAK

yazılıydı
sudaki çizgilerle
şifreliydi
adımdı

kimsesizdi
ıssız
asılıydı
Yalnızlık
sözcüklerle çekili
fotoğraftı

savaş meydanıydı kitaplar
keskindi sesler
tümcelerdi
işaretsiz
sonu gelmeyen
noktalarla biten

örtüşürken kümeler
deşildi yalnızzede benliğim
sescil dizeler evcilleşirken

şaşkındı bakışlar
kimsesizliğin dibinde menzil kazıyan
yıkık gecenin
karanlık rehini
Yalnızlığımdı
İmge
bitmeyen şiirlerle taşan

düştüm yaşamın izdüşümüne
umudu kaybetti düşüm

sevgiydi yağan yollara
sıvalıydı aşkla parıldayan
kavramlar
birbirine yabancıyken
tanıdım yaralı yüzü aynalarda
bendim tüneyen
gecesinden uzak yıldızda
Yalnızlığımdı
vurulu anahtardı
gecenin kalbine

gönülde saklı iki dudak
kapaklandı yalnızlık defterine
darboğaz bataklığa gömülü kederler
efsane oldum acıdan başkalaşan
sonrası bitmeyen
hazinkar dertlerden

renk verdim bakir atlasına
menzilimden çık
tenimden in-
-citme beni

sular gururla akarken iskeletimden
Yalnızlığımdı
Musa(lla)da eriyen

boşadım yaşamı
dul bir bakire şiirler
Yalnızlık var-
-isimsin
ömrümden mütebessim kalan

ellerimde bileklerim
Yalnızlığa söz verdim
çektim aşkın fermuarını
içimdeki küskün kalp
Ödedi kefaretini
Mirasyedi ölümlerle

Musa Bilik, Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliği
fotoğraf: Gizem Çağlayan