SEVDAYA AY DOĞAR CÜZZAM GECELERDE

Hasretin mazgalın kapanan sesi

çörekleniyor bildiğim tüm ağıtlara

sûr’a üfleyecek soluk

gözlerinin yedinci notasından düşer

karadüzenin ‘la’ teline / astığım mızrapsol kaburgamın altında hayatın azıdişidir
omuzlardan indirilen bir kelebeğin düşleri

kendimden sakladığım gizligeçittir / zamanın ellerinde

kozadan çıkarken yüreğim

bir tutam cemre düşse parmaklıklara

yeşile keser ömrüm sığındığım mevsimlerde

sevdaya çiy damlar hicaz makamında

-Havaya cemre düştü

Yazgısı maviyle yazılmış gözlerini okudum-

Göçlere uğurlarken umutlarımızı

anın zembereğinde ökseye tutulur sensizliğim

bir lodos küserken yönlereçorak rüyalarda / voltalar beslerim

çıkınımda ağlayan katığın kederinde

suçüstü yakalanır vebâlim hasret rüzgârının hasat zamanı

esmer gülüşlerin sönüşünde

kurumaya yeltenirken avludaki dut ağacı

bir tutam cemre düşse parmaklıklara

sarıya keser ömrüm arlanırım doğan her günde

sevdaya yön verir yıldızlar sensiz katarlara

-Suya cemre düştü

Ateşle yıkanmış yüzünde ıslandım-

Hasretin göğün böğrüne saplanan yol olur

görüş günü açan / manolya yapraklarında

bir şebnem tanesi devinir ruhumun bozkırında biten karaçalıda

boynumda taşıdığım gözyaşı lekesini ararım

saçlarının kıvrımında başlayan gecede

temmuz vurmuşken bizi / ölgün yıldızlarla

bakışlarını çakmıştım sönük mehtabın atlasına

güvercinler göç ederken şiirlerden

bir tutam cemre düşse parmaklıklara

maviye keser ömrüm savrulduğum iklimlerde

sevdaya ay doğar cüzzam gecelerle

-Toprağa cemre düştü

Yüreğimin fay kırıklarında filizlendi aşkımız-

FERİT ERPOLAT

fotoğraf, fotokritik.com'dan alıntıdır.