uyanacak gibi

Kalbe geldiği gibi bırakılan yalnızlıklar var şimdi hayatımda... Ve şimdi kendimi benliğinde bulduğum tek insan da gidiyor ya, dokunulmaz mı artık bu yalnızlıklara? Paramparça edilmez mi iki avcun arasında?... Nafile değil mi artık Erciyes'in tepesinden dahi görünmeyen vuslatı aramak? Nafileden de öte saçma değil mi? Oysa dünya dönüyor... Her günün sabahında bir alarm çalıyor kalbe, "uyan" diyen... Bugünlük uyanmasam olmaz mı? Bügünlük ölüversem, bir günlük yaşamasam olmaz mı sahiden? Canımı acıtan sözler var şimdi hayatımda... Bir zamanlar binbir umuda sarıp sarmaladığım sözler var. Ve şimdi bakışıyla en çok mutlu olduğum gözler de gidiyor ya, kırılmaz mı artık bu mısralar? Bir köprüden denize atılmaz mı, üç noktanın arasında?... Nafile değil mi artık, söylenmiş sözlerin sahiplerini aramak? Nafileden de öte saçma değil mi? Oysa dünya dönüyor... Geceler boyu başında nöbet tuttuğum mezarlar var şimdi hayatımda... Bir zamanlar varlığını yaşama umudu yaptığım insanlar var. Ve şimdi, varlığıyla bana hayat vaadeden insan da ölüyor ya, ölenle ölünmez mi artık? Yalancı damgası vurulmaz mı ölenle ölünmez diyene?... Nafile değil mi artık, artık yaşamayan birinden medet ummak? Nafileden de öte saçma değil mi? Oysa dünya hep sarhoş... Her günün sabahında bir alarm çalıyor kalbe, "uyan" diyen... Bugünlük uyanmasam olmaz mı? Bugünlük ölüversem, bir günlük özlem gidersem mezarlarnın ayak ucunda ağlayarak... Olmaz mı sahiden?... Ve şimdilerde, her günün ardında senden bir umut var... Uyanacak gibisin hep...

Ayşe Şahin, Sosyal Hizmetler 1.Sınıf

Fotoğraf fotokritik.com'dan alınmıştır.