BEN & HAYAT 23 NİSAN' DA SİNEMALARDA

Ben ve hayat. Evet. Şimdi çocuk olmak vardı hayat. Şu 23 nisanda onların aklında sadece doyasıya eğlenmek varken büyümek kocaman adam olmak yolunda ilerleyen bizlerin haline bak. Gülünecek halde miyiz ağlanacak halde mi bilinmez ama şu arkadaki güzelim gökkuşağının renklerini içimizde hissedemez olduğumuz kesin. Oysa çocukken öylemiydik? Gülümsemeler eksik olmazdı hiçbir zaman. Belki bir iki tebessümle belki biraz naz ve bir iki göz yaşıyla istediğimizi yaptırabildiğimiz için mi acaba istediklerimize bir parça olsun ulaşıp da mutlu olurduk bilemiyorum. Oysa şimdi dağları yıkacak kadar bağıra bağıra ağlasak da istediklerimize ulaşamıyoruz hayat. Senle ve benle ilgili yazacak o kadar çok şey var ki aslında. Şöyle bir günde hem günün anlam ve önemini taşıyan hem de hava durumuyla ruh halimi koruduğumdan kafam karışıyor doğru sözcükleri seçemiyorum ya da belki de hayatı artık hızlı yaşıyor olduğumuzdan ve zaman hep kısıtlı olduğundan yazacaklarımı bir an önce yazmak istediğimden böyle oluyorum kim bilir? Oysa çocukken böyle miydi? İstediğimiz kadar vaktimiz olurdu oyun oynamak için, kitap okumak için. Elbet yine kısıtlamalar olurdu ama o süreçlerde aklımızda senle ilgili bir sıkıntı olmazdı hayat. Çocukken hep dedik okuyacağım büyük adam olacağım. Olduk da ne oldu hayat? Ne sundun bizlere neler sunuyorsun bizlere? Sen sunuyorsun da biz gökkuşağımızı hissedemediğimiz için göremiyor muyuz yoksa? E o zaman onu hissetmemizi neden engelledin hayat? O eski aşklarımız nerde hayat? O eski sevdalar hani safça olanlar? Nereye sakladın onları? Saklambaç mı oynamak amacın? Neden büyüdükçe daha çok acımasızlaşıyorsun? Kim öğretti sana böyle olmayı ya da neden böyle olmayı seçtin? Neden göz yaşını seçtin daha çok kahkaha dururken? Neden gökkuşağını 7 renk seçtin daha çok renk dururken? Neden dünyanın 7 harikası var dedin oysa daha çok harikası dururken? Bizi sen mi böyle kodladın hayat? Yoksa biz mi kendimizi bu hale getiriyoruz? Şifremiz ne pinimiz ne? Her şey kodlara mı bağlı artık? Her şey kare mi? dikdörtgen mi? Gülücükler bile yapay mı hayat ? Sana soruyorum işte neden susuyorsun? Neden gömülüyorsun kendi içine? Neden biraz güldürmüyorsun eskisi gibi. O eski 23 nisanlar gibi. Çocukluğum nerde? Onu ver bana geri. Evet evet görüyorsunuz işte. Ben ve hayat.. Sinemalarda. Ama herkes gelebilir. Çünkü herkes yaşıyor işte bu garip boyutların arasında. Haydi rengarenk balonları salalım gökyüzüne o hepimizin içinde var olan eski safça gülümsemelerimizle. Zor bir şey değil bu. 23 nisan bugün, çocuklar yapabiliyorsa bizim eksiğimiz ne?


Ayşe Görkem ERDURSUN, Büro Yönetimi ve Sekreterlik 2.Sınıf
Fotoğraf: Nur Öz